طراحی وب سایت حرفه ای

داده های لیدار تیم آزمایشگاهی لینکلن اجازه خواهد داد که FEMA برای ردیابی تلفات بیشتر، اگر طوفان دیگر به این جزیره حمله کند، کمک خواهد کرد.

پس از یک فاجعه، سازمان های پاسخگو باید به سرعت آسیب را ارزیابی کنند و تا جایی که بتوانند تلاش خود را متمرکز کنند و جایی که نیاز نیست عملیات نجات را متوقف کنند.

آدام نوریج، مدیر همکار گروه کمک های بشردوستانه و فاجعه آماری آزمایشگاه لینکلن MIT،‌‌ می‌گوید که در حال حاضر این ارزیابی‌ها به معنای واقعی کلمه رانندگی در اطراف یا پرواز یک هواپیما کوچک و گرفتن عکس های دوربین دیجیتال برای مدرک آسیب است.

اما بررسی دستی و مانیتورینگ یک روند آهسته است. بنابراین آزمایشگاه لینکلن تلاش های چندجانبه‌ای را برای تحقق این وظیفه در پاسخ به فاجعه انجام‌‌ می‌دهد.

ما تلاش‌‌ می‌کنیم از یک دیدگاه تحقیق و توسعه نشان دهیم که‌‌ می‌توانیم فرایند اندازه گیری باقی مانده را با استفاده از اپتیک آزمایشگاهی لینکلن و الگوریتم های تخصصی اتوماتیک کنیم. با تجزیه و تحلیل داده های باقی مانده، پژوهشگران آزمایشگاه امیدوارند که آمادگی سازمان برای فاجعه های آینده و کاهش زمان و هزینه وظایف برنامه ریزی برای تعمیر و یا پاک کردن خسارت را انجام دهند.

یک تیم در پورتوریکو سیستم تلسکوپ نوری Airborne (AOSTB) را برای ایجاد یک نقشه پایه لیدار کل جزیره استفاده کرده است که نشان از آخرین شرایط توپوگرافی و آوارهای ناشی از طوفان ایرما و طوفان ماریا در سال 2017 دارد. اگر یک طوفان دیگر به جزیره‌ای در آینده برسد، FEMA‌‌ می‌تواند آسیب های ناشی از مقایسه اسکن های لیادار بعدی را با داده های اولیه برآورد کند.

AOSTB با استفاده از تکنولوژی تصویربرداری حساس به تک فوتون حساس برای جمع آوری اطلاعات در مورد ویژگی های سطح زمین را برعهده دارد. این سیستم پیشرفته لیدار که توسط سیستم های فعال سیستم های نوری توسعه یافته است، 10 تا 100 برابر توانایی بیشتر از هر سیستم تجاری در دسترس است و‌‌ می‌تواند مجموعه های وسیع، با وضوح بالا، مجموعه های 3 بعدی DDR بسیار سریع را تولید کند.

جلال خان، رهبر گروه سیستم های فعال نوری،‌‌ می‌گوید: داده‌ها عالی هستند، اما آنچه مردم واقعا‌‌ می‌خواهند، پاسخ به سوالات خاص هستند کجا‌‌ می‌توانم رانندگی کنم؟

نقشه های تولید شده توسط AOSTB به کارکنان FEMA کمک‌‌ می‌کند تا خسارات را اندازه گیری کنند، بقای کمیت را اندازه گیری کنند، زیرساخت‌ها را بررسی کنند، و نظارت بر فرسایش و بازسازی را انجام دهند.

از آنجا که اولین ماموریت در 31 مه به پرواز درآمد، کارکنان آزمایشگاه، با کمک مهندسان از 3DEO (یک شرکت کوچک واقع در ماساچوست)، در حال حاضر کل جزیره پورتوریکو و جزایر پورتوریکو را قصد دارد تا دو کمپین اضافی پرواز را طی نه ماه آینده یا به عنوان درخواست های فصل طوفان پر کنند.

جان آلدریج، معاون رهبر کمک های بشردوستانه و گروه های امدادی فاجعه آمیز،‌‌ می‌گوید: یکی از اهداف ما در این تلاش، افزایش روزافزون میزان جمع آوری منطقه لادار بود. این هواپیما یک عامل کلیدی است؛ زیرا این یک هواپیمای طولانی مدت است که قادر به مأموریت های هشت ساعته است که مقدار زیادی فضا را برای خدمه پرواز و تجهیزات پشتیبانی دارد.

بر اساس آن، آنتونی لاپادولا و متی دوگتت از گروه کمک های بشردوستانه و فاجعه سیستم های مدیریت داده ها، تلاش های مدیریت و تحلیل داده‌ها را هدایت کردند، در حالی که لوک اسکلی و الکساندر واسیل گروه سیستم های فعال نوری، توسعه الگوریتم های پیشرفته داده بهره برداری را رهبری کردند.

خان‌‌ می‌گوید که داده های بنیادی که در پورتوریکو جمع آوری شده اساس همه تجزیه و تحلیل‌ها خواهد بود و همچنین در توسعه الگوریتم های خودکار مورد استفاده قرار‌‌ می‌گیرد که منافع آنها را پیدا‌‌ می‌کند.

خان‌‌ می‌گوید: نقشه همچنین داده های پایه‌ای را برای مقایسه با نقشه های آینده ایجاد خواهد کرد. اگر با طوفان دیگری روبرو شویم، ما قادر خواهیم بود آسیب ببینیم. این واقعا قدرتمند است.

از زمان تکمیل اولین کمپین پرواز، تیم در حال حاضر با FEMA کار‌‌ می‌کند تا بداند چگونه داده های لیدار برای استفاده عملیاتی بهتر‌‌ می‌توانند ترجمه شوند. بخش حمل و نقل FEMA‌‌ می‌تواند بلافاصله از داده‌ها برای شناسایی بخش هایی از جاده هایی که آسیب دیده و یا توسط طوفان ماریا شستشو داده شود. داده هایی مانند مدلهای دشت سیلاب برای برنامه ریزی زیرساخت های جدید ارزشمند هستند.

در عرض چند ماه آینده، سه کارمند در دفتر بازسازی مشترک FEMA در پورتوریکو برای کمک به این کار خواهند آمد.

Aldridge‌‌ می‌گوید، سوالات بسیار زیادی وجود دارد که‌‌ می‌تواند با داده‌ها پرسیده شود و پاسخ داده شوند و ما فقط اکنون شروع به کار‌‌ می‌کنیم.

آزمایشگاه لینکلن قبلا از AOSTB برای ارزیابی آسیب در هوستون، تگزاس، پس از طوفان هاروی استفاده کرده است.

در نهایت، کارکنان آزمایشگاه لینکلن قصد دارند برای اضافه کردن حسگرهای اضافی به بستر آزمون و ایجاد نقشه های دیگر مناطق سراسر ایالات متحده که مستعد ابتلا به بلایای طبیعی باشند استفاده کنند.

ما امیدواریم [AOSTB] درب را به تمام سنسورهای دیگر که‌‌ می‌تواند در این پلتفرم استفاده شود، باز‌‌ کند.

Norige‌‌ می‌گوید. به عنوان مثال، اگر از یک سنسور مادون قرمز پس از یک فاجعه استفاده کردید،‌‌ می‌توانید افرادی پیدا کنید که در پشت بام‌ها یا زیر آوار درگیرند. چند راهکار وجود دارد که ما در یک هواپیما میبینیم.

لطفاً در مورد مطلب فوق ستاره بدهید :